Przeczytaj parę naszych pięknych słów o kapłanach, które oddają istotę powołania i opisują dobrze drogę pasterza.
Pasterz wieczornej doliny
Idzie powoli – pasterz z kijem w dłoni,
szaty wiatrem muskane, wzrok ku niebu skłoni.
Za nim – ślady stóp w piasku, które czas zamyka,
przed nim – wschód, co drży jak zraniona muzyka.
Nie szuka oklasków, nie głosi swych racji,
choć słowo w nim silne, jak miecz z Apokalipsy.
Widzi, jak owce oddalają się w trwodze,
jak giną w przepaściach, jak ślepną w pochodzie.
On – zraniony modlitwą, wciąż podnosi ręce,
niechybnie jak Mojżesz, gdy góry drżały w męce.
Stoi wśród ciszy, wśród chłodnych kamieni,
i każdą duszę z piekła do serca przytuli – przemieni.
Nocą zaś, gdy gwiazdy milkną nad doliną,
słychać jak modlitwą wypala w sobie winę,
nie cudzą, lecz własną, bo wie – jest człowiekiem,
lecz w dłoniach ma światło, co nie gaśnie wiekiem.
Wybrany głos
Na granicach ciszy, gdzie Bóg szeptem mówi,
rodzi się powołanie – jak rosa na róży.
Nie w huku świata, nie w świetle rozgłosu,
lecz w modlitwy cieple, w cichym głosie losu.
Kapłan – nie z marmuru, lecz z krwi i westchnienia,
człowiek pośród ludzi, lecz z duszą płomienia.
Wybrany nie po to, by stanąć nad światem,
lecz by być drogowskazem, żywym sakramentem.
W cieniu oliwnym
W cieniu drzew oliwnych, gdzie cisza dojrzewa,
kapłan klęczy – jak ziarno, co ziemię rozgrzewa.
Nie z pychy tam idzie, nie z chęci zaszczytu,
lecz z pragnienia bycia – częścią Bożego mitu.
Zna on język łez, zna milczenia znaczenie,
potrafi w spojrzeniu odczytać cierpienie.
W kieszeni nie nosi odpowiedzi gotowych,
ale niesie pytania – jak krzyż ołowiany, surowy.
W nocy – jego dusza to świątynia drżąca,
gdzie świeca się pali, choć nie ma słońca.
A gdy się spowiada, świat słyszy – przez ciszę,
że kapłan to ten, co sam też się pisze.
Droga niełatwa – to droga przez krzyż,
przez zdrady, przez ogień, przez ciszy zgrzyt.
Lecz w każdej ofierze, w każdym cierpieniu,
rodzi się świętość – nie w blasku, lecz w cieniu.
Świętość w popiele
Nie szukaj świętości w blasku katedr,
lecz w rękach kapłana, co w popiele medr.
Tam, gdzie Eucharystia z ciszy się rodzi,
a miłość Boga przez prostotę przechodzi.
Nie w złocie naczyń, nie w chórach anielskich,
lecz w prostym „amen”, w łzach dziecka niewielkich.
Kapłan – to ten, co uczy się umierać,
by dać życie innym, gdy nikt nie chce czekać.
Nie szukaj świętości w blasku katedr,
lecz tam, gdzie ołtarz – i człowiek wśród bied.
Kiedy rozdaje chleb – to nie tylko gest,
to znak, że Chrystus znów zmartwychwstał wśród łez.
Kiedy przebacza – sam też potrzebuje,
bo święty nie ten, kto nie grzeszy – lecz czuje.
Nie szukaj świętości w blasku kościoła
szukaj jej w popiele, skąd Bóg cię woła.
Wieczna służba u Boga
Nie śpi, gdy świat zasypia snem ciężkim –
on trwa – strażnik dusz, przewodnik bez klęski.
W konfesjonału cieniu, w sercu ołtarza,
stoi jak wieża – z łaski, nie z władzy.
Gdy nikt już nie słucha, on mówi szeptem,
gdy wszystko upada – on wierzy jeszcze.
W dłoniach ma niebo i ludzką udrękę,
przez które codziennie przechodzi – jak przez mękę.
To nie zawód – to żar, co nigdy nie gaśnie,
to miłość, co spala, choć duszę rozjaśnia.
Każda Msza – to Golgota w sercu człowieka,
a on tam wciąż stoi, choć sam czas ucieka.
Kapłaństwo – to znamię, którego nie zmyjesz,
to chrzest w światłości, którego nie zgubisz.
Bo pasterz to ten, kto idzie na przedzie,
choć serce mu krwawi, choć niebo go nie wie.
Kapłaństwo w poezji objawia się oddaniem czci powołaniu. Powołaniu, które zostaje zesłane na powiernika przez samego Boga. Nasz Ojciec wybiera pasterzy, którzy prowadzą jego owieczki drogą Zbawienia.
Kapłaństwo jest ciężkim kawałkiem chleba, które w obecnych czasach jest mało doceniane oraz podważane. Zadaniem wiernych jest strzeżenie świętego powołania i wspierania ich w duchowej drodze. Módlmy się za nich i wspierajmy ich w Dziele Bożym.
Cytaty na Dzień Kapłaństwa
- Kapłaństwo to miłość Serca Jezusowego
– Święty Jan Maria Vianney - Kapłan nie należy do siebie. Nie należy do świata. Należy do Boga, do Kościoła i do dusz
– Święty Jan Paweł II - Czym jest kapłan? To człowiek żyjący między niebem a ziemią, który łączy ludzi z Bogiem
– Święty Jan Maria Vianney - Kapłan nie jest kapłanem dla siebie – jest kapłanem dla was
– Święty Jan Paweł II - Bez kapłana nie mielibyśmy Pana. Kto umie dobrze pojąć kapłaństwo, pojąłby niebo na ziemi
– Święty Jan Maria Vianney - Kapłaństwo to nie zawód. To powołanie. To odpowiedź na miłość, która pragnie być rozdawana
– Benedykt XVI - Powołanie kapłańskie to tajemnica Bożego miłosierdzia: Bóg wybiera ludzi słabych, by objawić swoją moc
– Papież Franciszek - Kapłan ma być alter Christus – drugim Chrystusem. To nie jest tytuł zaszczytny, to jest krzyż
– Święty Ojciec Pio - Pan Jezus szuka dusz, które Mu się całkowicie oddadzą, aby stały się kanałem Jego miłości do ludzi. Takimi duszami są kapłani
– Święta Faustyna Kowalska - Kapłan jest pasterzem nie po to, by być obsługiwanym, ale by służyć – aż do oddania życia za owce
– Papież Franciszek - Kapłan nie głosi siebie. Głosi Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Całe jego życie ma być kazaniem
– Benedykt XVI - Kapłan to człowiek, który codziennie idzie z Chrystusem na Kalwarię – by razem z Nim ofiarować świat Bogu
– Święty Jan Paweł II
Dodaj komentarz