Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:
wstańcie, pasterze – Bóg się wam rodzi!
Czem prędzej się wybierajcie,
do Betlejem pośpieszajcie
przywitać Pana,
przywitać Pana.
Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie,
z wszystkimi znaki danymi sobie.
Jako Bogu cześć Mu dali,
a witając zawołali,
z wielkiej radości,
z wielkiej radości.
Ach, witaj Zbawco z dawna żądany!
Tyle tysięcy lat wyglądany.
Na Ciebie Króle, Prorocy
czekali, a Tyś tej nocy
nam się objawił,
nam się objawił.
I my czekamy na Ciebie, Pana.
A skoro przyjdziesz na głos kapłana,
padniemy na twarz przed Tobą,
wierząc, żeś jest pod osłoną
chleba i wina,
chleba i wina.
Wśród nocnej ciszy to jedna z najbardziej ukochanych polskich kolęd, której historia sięga przełomu XVIII i XIX wieku. Choć autorstwo zarówno tekstu, jak i melodii pozostaje nieznane, pierwsza publikacja miała miejsce w 1853 roku w „Śpiewniku kościelnym” księdza Michała Marcina Mioduszewskiego. Od tamtej pory kolęda ta zyskała ogromną popularność i stała się nieodłącznym elementem polskich obchodów Bożego Narodzenia.
Tradycyjnie Wśród nocnej ciszy rozpoczyna uroczystą Pasterkę, czyli mszę odprawianą o północy z 24 na 25 grudnia. Jej słowa opowiadają o anielskim zwiastowaniu pasterzom narodzin Jezusa i ich pośpiesznym udaniu się do Betlejem, by oddać Mu hołd. Kolęda podkreśla radość z przyjścia na świat długo oczekiwanego Zbawiciela, na którego prorocy i królowie czekali przez wieki. W ostatniej zwrotce wierni wyrażają swoją gotowość na spotkanie z Panem podczas Eucharystii, wierząc w Jego obecność pod postacią chleba i wina. Ta piękna pieśń łączy pokolenia, wprowadzając w świąteczny nastrój i przypominając o istocie Bożego Narodzenia.
Zaśpiewaj także:
Dodaj komentarz